18/6/09

Πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων: μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee


Φραπεδιά, κινητό κι ένα παλιό Ρενώ Κλιό. (Όπως λέμε "μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee".) Μέσα στο οποίο Ρενώ Κλιό εναλλάσσονταν -με συνοδεία τα δύο πρώτα "αξεσουάρ"- οι οχτώ (!) αστυνομικοί που είχαν διατεθεί για να "προστατεύουν" μία μάρτυρα στη δίκη του ΕΛΑ. Πριβέ σεκιούριτι, δηλαδή, και... καθάρισαν. Γιατί εκεί προφανώς εξαντλείται (στην πράξη) η εφαρμογή των μέτρων που προβλέπει το περίφημο "πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων" σε υποθέσεις "τρομοκρατίας". Μέχρι χθες, που 24 σφαίρες έκαναν κόσκινο τα μέτρα αυτά, ομού με το σώμα του αστυφύλακα που υποτίθεται ότι προστάτευε τη μάρτυρα. Για να καταλάβουμε όμως πόσο είχαν τηρηθεί στο προηγούμενο διάστημα οι στοιχειώδεις κανόνες της σωστής προστασίας, αρκεί να αναλογιστούμε ότι η μάρτυρας δεν είχε αλλάξει όχι στοιχεία ταυτότητας -να αποκτήσει δηλαδή μια διαφορετική περσόνα-, αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΝ κατοικία!

Πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων θα έπρεπε να σημαίνει κυρίως πρόληψη και όχι καταστολή (δηλαδή αστυνομική φύλαξη). Η φύλαξη συνεπάγεται τεράστια σπατάλη ανθρώπινων πόρων -συνολικά οχτώ αστυνομικοί προστάτευαν, σε μόνιμη βάση, τη μάρτυρα αυτή, και μετά απορούμε που η εγκληματικότητα αλωνίζει έξω ανεξέλεγκτη- ενώ τα μέτρα πρόληψης κοστίζουν πολύ λιγότερα. Αλήθεια, τι θα κόστιζε στο κράτος να αλλάξει τα στοιχεία ταυτότητας της μάρτυρος; Μηδέν (πέρα από μερικά ανθρωπολεπτά, που ούτως ή άλλως περισσεύουν στις δημόσιες υπηρεσίες). Τι θα κόστιζε να της εξασφαλίσει εργασία (προφανώς άλλη από αυτή που είχε, αν είχε); Ένα μισθό -που, αν αφαιρεθεί από τους οχτώ οι οποίοι τώρα χαραμίζονται για δαύτην, μένουν εφτά μισθοί κέρδος. Τι θα κόστιζε να αναλάβει να της ανταλλάξει το σπίτι με ένα άλλο (αν ήταν δικό της και δεν πλήρωνε ενοίκιο); Ελάχιστα.

Μεγάλη ευθύνη όμως έχει και η κυρία που υποδύεται τη μάρτυρα, και εν μέρει είναι κι εκείνη ηθική αυτουργός της δολοφονίας. Αφού αποφάσισε ότι θα ενταχθεί σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, έπρεπε να αναλάβει και ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται: αλλαγή ταυτότητας, δουλειάς, κατοικίας (ίσως και πόλης), τρόπου ζωής, κοινωνικού κύκλου. Και αν δεν της παρέχονταν (όσα από αυτά συνεπάγονταν οικονομικό κόστος), έπρεπε να τα απαιτήσει. Αλλά ΔΕΝ το έκανε, γιατί κατά βάθος το μόνο που επιθυμούσε ήταν να εξασφαλίσει άκοπα 24ωρη αστυνομική προστασία, όχι φυσικά από τους “τρομοκράτες”, αλλά από τους μικροκλέφτες και διαρρήκτες του κοινού ποινικού δικαίου. Να έχει δηλαδή ΤΖΑΜΠΑ την προστασία που δεν μπορούμε να έχουμε όλοι οι υπόλοιποι, ακόμα και επί πληρωμή, στην καθημερινότητά μας. Ίσως κιόλας να ηδονιζόταν με την ιδέα αυτή -λίγο τό 'χεις το pool moor στους γείτονες;

Βέβαια, η κάθε κυράτσα μπορεί να επιθυμεί ό,τι της κα...πνίσει. Το ερώτημα είναι κατά πόσον μια ευνομούμενη πολιτεία εκπονεί προγράμματα για να ικανοποιεί τις ματαιοδοξίες και τα απωθημένα της κάθε ψωνάρας (και μάλιστα με δαπάνες του Έλληνα φορολογούμενου) ή για να συμβάλει πραγματικά στην εξάρθρωση της "τρομοκρατίας".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου