3/11/09

Το κράτος έχει συνέχεια. Στην απάτη και στο παπατζηλίκι!


Διαμαρτύρονται ορισμένοι ότι το κράτος, λέει, "δεν έχει συνέχεια". Πώς δεν έχει! Έχει και παραέχει: συνέχεια στη φοροεπιδρομή και στην κοροϊδία!

Εν αρχή ην -την άνοιξη- η επικοινωνιακού χαρακτήρα κίνηση της μείωσης του Ειδικού Τέλους Ταξινόμησης για μερικούς μήνες. Με την κίνηση αυτή, η τότε κυβέρνηση έδωσε με σαφήνεια το μήνυμα "πηγαίνετε κι αγοράστε μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα", αφού στις μεγάλες κατηγορίες η μείωση ήταν εντυπωσιακά υψηλή. Πολλοί τότε "τσίμπησαν" σα χάννοι και έτρεξαν να αγοράσουν θηριώδη SUV. Μόνο που, η ίδια κυβέρνηση, αμέσως μετά τη λήξη της μείωσης, ανακοίνωσε ένα ειδικό ετήσιο χαράτσι (επιπλέον των αυξημένων τελών κυκλοφορίας) για τα αυτοκίνητα άνω των 2.000 κ.εκ.!

Παράλληλα, λίγο πριν από την πτώση της, η προηγούμενη κυβέρνηση εξαγγέλλει απόσυρση παλαιών αυτοκινήτων. Η τότε αντιπολίτευση, προκειμένου να μη δυσαρεστήσει κανέναν εν δυνάμει ψηφοφόρο, φτάνει στο σημείο να... υπερθεματίσει κιόλας, εξαγγέλλοντας... βελτίωση των όρων της απόσυρσης. Φευ όμως! Όταν ήρθε στην εξουσία αποφάσισε να κάνει "γαργάρα" την εξαγγελία και, όχι μόνο επιδείνωσε, αλλά και κατάργησε εντελώς εν μία νυκτί την απόσυρση!

Πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις στην αγορά αυτοκινήτου, οι οποίες ελάχιστα θα μας απασχολούσαν αν ανάμεσά τους δεν υπήρχαν και οι μαζικές απολύσεις, υπήρξαν και επιπτώσεις σε πολλούς υπηκόους-"θύματα" οι οποίοι θεώρησαν ότι, αν μη τι άλλο, το κράτος έχει συνέχεια και συνέπεια. Και παρήγγειλαν νέο αυτοκίνητο σκοπεύοντας να αποσύρουν το παλιό 15 μέρες πριν παραλάβουν το νέο, ώστε στο διάστημα μεταξύ παραγγελίας και παραλαβής -που συνήθως είναι περίπου 3 μήνες- να μπορούν να εξυπηρετούνται. Και, επιπλέον, υπολόγιζαν σε αυτά τα 2.000-2.500 ευρώ που θα έπαιρναν από την απόσυρση, προκειμένου να πληρώσουν το νέο αυτοκίνητο. Χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να καταλάβει κάποιος πού θα οδηγηθούν όλοι αυτοί; Μα, φυσικά, στις... τράπεζες, αυτές τις... "μεγάλες μας φίλες", στις οποίες από τη μία η Κατσέλη καμώνεται ότι θέλει να "βάλει χέρι", κι από την άλλη η Μπιρμπίλω και ο πρώην συνεργάτης του αχαμνού λογιστάκου -για να μην ξεχνάμε τι ήταν ο Παπακωνσταντίνου- σπρώχνει κόσμο σ' αυτές για την αναγκαστική σύναψη επαχθών δανείων.

Αυτή είναι, λοιπόν, η περιβόητη "συνέχεια του κράτους" στην Ελλάδα. Συνέχεια στην ΑΠΑΤΗ και στο ΠΑΠΑΤΖΗΛΙΚΙ!

Από μια άποψη όμως, εδώ που τα λέμε, βρίσκουν και τα κάνουν. Ποντάρουν, δηλαδή, στη λαγνεία του νεοέλληνα για το αυτοκίνητο και προεξοφλούν ότι, είτε με απόσυρση, είτε χωρίς, κανείς δεν θα αναβάλει τα σχέδιά του για απόκτηση νέου αυτοκινήτου. Για να δούμε όμως τι θα γινόταν αν αποφασίζαμε κάποτε συλλογικά να ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ αυτοκίνητο για 6-7 μήνες, έστω κι αν το είχαμε προγραμματίσει! Τα δημοσιονομικά έσοδα θα κατέρρεαν σε χρόνο dt και θα αναγκάζονταν να επαναφέρουν άρον-άρον την απόσυρση. Εμπρός λοιπόν, ας κάνουμε μπάχαλο το κράτος τους που αποφάσισε να κάνει μπάχαλο τις δικές μας ζωές!

19/9/09

Οι Πεφωτισμένοι δεν συσκέπτονται όπου κι όπου...


Φώτα, κάμερα, πάμε: σκούρες ξύλινες επενδύσεις. Σκαλιστοί, πορφυροβαμμένοι τοίχοι. Χρυσοποίκιλτες βελούδινες πολυθρόνες. Τραπέζι από βαρύ, μασίφ ξύλο κερασιάς. Πολυτελή δερμάτινα σουμέν. Παχιά βυσσινί μοκέτα. Γιατί, βλέπεις, είναι οι Κεφαλές. Η αφάν γκατέ της ελληνικής τηλεπαρουσίασης. Οι κήνσορες, που ο Θεός να σε φυλάει από τους κεραυνούς της οργής τους. Οι Πεφωτισμένοι. Που δεν μπορούν να "συσκεφθούν", παρά μόνο στο παραπάνω σκηνικό του "Grande Bretagne". Και πρέπει να το ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΥΝ κιόλας, on camera, στο "λαουτζίκο" που ξεροσταλιάζει κρεμάμενος απ' τα χείλη τους κάθε βράδυ στις οκτώ. Α, όλα κι όλα: η... μαχόμενη δημοσιογραφία δεν συσκέπτεται όπου κι όπου!

Για όσους αρέσκονται στη σημειολογία (και δεν έχουν μνήμη αμοιβάδας, αλλά απεναντίας δεν ξεχνούν αυτά που κάνουν αλγεινή εντύπωση), αυτή δεν ήταν παρά η λογική, επαγωγική εξέλιξη των "debates" του 2004 και του 2007. Όταν οι (δικές τους) κάμερες ανήγαγαν σε γεγονός της βραδιάς την... άφιξη των Πεφωτισμένων, μέσα στις Cayenne και στα Grand Cherokee τους -πολλοί μάλιστα με σωφέρ. Γιατί Αυτοί ήταν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των debates. Σε ρόλο κομπάρσου οι λεγόμενοι "πολιτικοί αρχηγοί". Συνηθισμένοι άλλωστε στο ρόλο αυτό, οι τελευταίοι. Μόνο που, από την πολλή συνήθεια, δεν αρκούνται πια να γίνονται γιουσουφάκια μόνο στα αφεντικά των Πεφωτισμένων. Υποβάλλουν πλέον ευπειθώς και σ' Αυτούς τα σέβη τους.

Δεν είμαι θαυμαστής της Αλέκας σε κανένα επίπεδο. Ούτε στο ιδεολογικό, ούτε στο δεοντολογικό, ούτε στο αισθητικό. Αλλά σήμερα, της έβγαλα το καπέλο. Που τόλμησε να "βγάλει γλώσσα" στους Πεφωτισμένους της δημοσιογραφικής οίησης.

(Υ.Γ.: Η παραπάνω φωτογραφία είναι προφανώς χθεσινή. Οι εικόνες από την αποψινή σύσκεψη, ούτε μια ώρα πριν γραφτούν αυτές οι αράδες, ήταν ακόμα μεγαλοπρεπέστερες...)

24/8/09

Burn, baby, burn! (Η δικαιοσύνη της Φύσης ως απάντηση στην αυθαιρεσία της Δικαιοσύνης)


Χωρίς τσίπα -ως συνήθως- τα κανάλια έκαναν για μια ακόμη φορά το τρομολαγνικό τους "καθήκον". Έχοντας ξεσαλώσει επί τριήμερο -βούτυρο στο ψωμί τους άλλωστε ήταν οι πυρκαγιές, εν μέσω ενός άνυδρου ειδησεογραφικά Αυγούστου-, δεν έχουν σταματημό να μας βγάζουν σε ζωντανές συνδέσεις τις "κραυγές αγωνίας" διαφόρων κατοίκων των καιόμενων περιοχών, που ολοφύρονται για τις περιουσίες τους οι οποίες ακολούθησαν τη μοίρα των δέντρων που... ακουμπούσαν τα κλαδιά τους πάνω σ' αυτές.

Και ενώ περισσεύουν τα on-camera κλαψουρίσματα και οι κατάρες για την ανικανότητα και την απουσία του κράτους, αποτελεί είδος εν πλήρη ανεπαρκεία ο προβληματισμός για το ΠΩΣ κατάφεραν όλοι αυτοί που σήμερα χτυπιούνται, να χτίσουν ΜΕΣΑ στο δάσος. Τα ρίχνουμε όλα -έστω και δικαίως- στην κυβερνητική ανικανότητα, αλλά τουμπεκί για τις ευθύνες που έχουμε ΕΜΕΙΣ, "ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος", ο οποίος με το μικροαστικό του όνειρο για μεζονέτα "μακριά από τα γκέτο των αλλοδαπών" είναι ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ για ό,τι συμβαίνει φέτος, για ό,τι συνέβη πρόπερσι, για ό,τι συμβαίνει διαχρονικά. Κουράστηκα τις τελευταίες μέρες ν' ακούω για ένα σωρό "συνοικισμούς" και "οικοδομικούς συνεταιρισμούς" που επλήγησαν, χωρίς κανένας να αναρωτιέται πώς ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί οι "συνοικισμοί" σαν τα μανιτάρια μέσα στο δάσος. Αν δεν ήταν "ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος" για να νομιμοποιήσει ηθικά (μέσω της ζήτησης) τις "οικιστικές πιέσεις" -τις οποίες οι εφημερίδες θεωρούν και... κινητήριο μοχλό ανάπτυξης στις περισπούδαστες "αναλύσεις" των οικονομικών τους σελίδων- στις περιοχές που κάηκαν (και σε όσες θα καούν στο μέλλον), κανένας υπουργός, βαρήκοος ή μη, δεν θα γινόταν τόσο εύκολα γιουσουφάκι του κάθε μπετατζή.

Ας μη διαμαρτυρόμαστε λοιπόν, και κυρίως ας μην κλαψουρίζουν εκείνοι οι οποίοι είναι οι πρώτοι που σήμερα θα έπρεπε να κρύβονται από ντροπή. Όπως έστρωσαν, θα κοιμηθούν. Και, προσωπικά, τα συναισθήματα που εφεξής θα τρέφω γι' αυτά τα προκλητικά κλαψουρίσματα της αυθαιρεσίας, ελάχιστα θα απέχουν από τα συναισθήματα του Νέρωνα. Αν δεν κάνω λάθος, κάπου εκεί ανάμεσα στο Γραμματικό και στο Μαραθώνα βρίσκεται (ή βρισκόταν) ένας οικοδομικός συνεταιρισμός δικαστών, τα λεγόμενα "Δικαστικά". Ας απαντήσει ο καθένας μας, με το χέρι στην καρδιά, αν θεωρεί ή όχι τη δικαιοσύνη της Φύσης δίκαιη απάντηση στην αυθαιρεσία της Δικαιοσύνης.

Πρέπει να καταλάβουμε κάποτε, ότι αυτή η φαρσοκωμωδία τής όποτε-μας-συμφέρει-αλληλεγγύης ήρθε η στιγμή να σταματήσει. Όχι άλλα (κροκοδείλια) δάκρυα. Ώρα για κοινωνικό αυτοματισμό!

3/8/09

Κάνε στην άκρη να περάσω -είμαι ο Δήμαρχος, ρε!


Αξίζει να περάσει κάποιος μια βόλτα από το υπόγειο πάρκινγκ (ανοιχτό στους πολίτες, έναντι αντιτίμου) το οποίο βρίσκεται στα έγκατα του δημαρχείου Αμαρουσίου. Όχι βέβαια για να... θαυμάσει τη διαρρύθμιση των χώρων του, όσο για να δει άλλα πράγματα θαυμαστά, που μαρτυρούν τη... σεμνότητα και την ταπεινότητα ορισμένων δημοτικών αρχόντων.

Συγκεκριμένα, όταν έρθει η ώρα να πληρώσει (και να παραλάβει το αυτοκίνητό του) ο επισκέπτης, θα πρέπει να κατευθυνθεί στο φυλάκιο το οποίο βρίσκεται στην είσοδο του πάρκινγκ, αμέσως μετά από τη ράμπα της καθόδου. Αριστερά και δεξιά από το φυλάκιο αυτό, υπάρχουν μερικές θέσεις οι οποίες έχουν ειδική σήμανση (με ταμπέλες στους τοίχους) για τους... πατρικίους του δήμου: το δήμαρχο, τους αντιδημάρχους κ.λπ. Ως εδώ, όλα δείχνουν να έχουν σχεδόν καλώς. Εκτός από μια "λεπτομέρεια"...

Παρατηρώντας, λοιπόν, λίγο επιμελέστερα τη μπλε απαστράπτουσα "Μερτσέντες" με αριθμό κυκλοφορίας ΖΗΙ-7641 η οποία είναι παρκαρισμένη στη θέση με την ένδειξη "ΔΗΜΑΡΧΟΣ" (ακριβώς δίπλα στο φυλάκιο), θα δει κάποιος τον ΜΠΛΕ ΦΑΡΟ ΑΝΑΓΚΗΣ (γνωστό και ως "καρούμπαλο") να μοστράρει στο κέντρο του ταμπλώ, ακριβώς πίσω από το παρ-μπριζ! Ω, ναι! Σαν εκείνον που βλέπουμε σε αστυνομικές χολυγουντιανές παραγωγές, και που -εις τα καθ' ημάς- τον χρησιμοποιούν συμβατικά αυτοκίνητα της αστυνομίας, υπουργικές λιμουζίνες, αυτοκινητοπομπές που κουβαλάνε "επώνυμους" κ.λπ. προκειμένου οι... κοινοί θνητοί να τους ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΔΡΟΜΟ!

Εμφανής ο συμβολισμός που θέλει να περάσει ο δήμαρχος: Κάνε στην άκρη να περάσω, απόψε θα σε... προσπεράσω. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε; Δεν είμαι ο πάσα ένας δημότης, είμαι ο Δήμαρχος Αμαρουσίου με τ' όνομα! Άλλωστε, και η πλατινέ σύζυγος δεν μπορεί να περιμένει με το... πόπολο στα μποτιλιαρίσματα. Βιάζεται να πάει για πεντικιούρ στο "Νύχι-Νύχι"...

Αν ακόμα αναρωτιέστε ποια είναι άραγε η πραγματική ανάγκη για "καρούμπαλο" σε δημαρχιακή λιμουζίνα, θα σας απαντήσω ότι αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, τη χώρα της αυθαιρεσίας και της ματαιοδοξίας. Τη χώρα, όπου το μέγεθος -της προσωπικότητας, ε; Πού πήγε το μυαλό σας;- το μετράνε με το... "καρούμπαλο" πίσω από το παρ-μπριζ!

30/6/09

"Κρίση" βαφτίζεται τώρα η μείωση της... αύξησης των κερδών στο κύκλωμα της οικοδομής!


Διάβασα σήμερα στο φίλιο blog "antinews" ότι, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος, "καταρρέει η οικοδομή", αφού στις κατασκευές ο ρυθμός επέκτασης το 2008 έχει υποχωρήσει από το 35,2% στο 15,8%. Απορώ λοιπόν κι εξίσταμαι: το ότι μειώθηκε η... ΑΥΞΗΣΗ της οικοδομικής δραστηριότητας, φτάνουμε να το θεωρούμε τόσο τραγικό; Επειδή, δηλαδή, μερικά λαμόγια έφτιαξαν λιγότερες μεζονέτες και μερικοί εργολάβοι της αρπαχτής έχτισαν λιγότερες πολυκατοικίες σε σχέση με πέρυσι, αποτελεί "κατάρρευση της οικοδομής"; Μπας και τα έχουμε μπερδέψει λιγάκι; Από πού κι ως πού, τη μείωση της αύξησης του κύκλου εργασιών (και άρα των κερδών) ενός συγκεκριμένου κυκλώματος επαγγελματιών πρέπει να την παίρνουμε τόσο περί πόνου, τη στιγμή που χιλιάδες μισθωτοί μένουν κάθε μήνα άνεργοι και χάνουν όχι μόνο την... αύξηση των κερδών, αλλά ακόμα και τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους;

Όταν οι εργολάβοι κατασκεύαζαν με κόστος 1.000 ευρώ το τετραγωνικό -και αν- και πουλούσαν με 3.000, ήταν καλά; Όταν οι υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ελαιοχρωματιστές και λοιποί συγγενείς ζητούσαν... όσα τους έλειπαν για να σου φτιάξουν ένα μικρομερεμέτι, ήταν καλά; Για να προσγειωθούν λιγάκι τώρα... καλό θα τους κάνει...

18/6/09

Πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων: μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee


Φραπεδιά, κινητό κι ένα παλιό Ρενώ Κλιό. (Όπως λέμε "μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee".) Μέσα στο οποίο Ρενώ Κλιό εναλλάσσονταν -με συνοδεία τα δύο πρώτα "αξεσουάρ"- οι οχτώ (!) αστυνομικοί που είχαν διατεθεί για να "προστατεύουν" μία μάρτυρα στη δίκη του ΕΛΑ. Πριβέ σεκιούριτι, δηλαδή, και... καθάρισαν. Γιατί εκεί προφανώς εξαντλείται (στην πράξη) η εφαρμογή των μέτρων που προβλέπει το περίφημο "πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων" σε υποθέσεις "τρομοκρατίας". Μέχρι χθες, που 24 σφαίρες έκαναν κόσκινο τα μέτρα αυτά, ομού με το σώμα του αστυφύλακα που υποτίθεται ότι προστάτευε τη μάρτυρα. Για να καταλάβουμε όμως πόσο είχαν τηρηθεί στο προηγούμενο διάστημα οι στοιχειώδεις κανόνες της σωστής προστασίας, αρκεί να αναλογιστούμε ότι η μάρτυρας δεν είχε αλλάξει όχι στοιχεία ταυτότητας -να αποκτήσει δηλαδή μια διαφορετική περσόνα-, αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΝ κατοικία!

Πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων θα έπρεπε να σημαίνει κυρίως πρόληψη και όχι καταστολή (δηλαδή αστυνομική φύλαξη). Η φύλαξη συνεπάγεται τεράστια σπατάλη ανθρώπινων πόρων -συνολικά οχτώ αστυνομικοί προστάτευαν, σε μόνιμη βάση, τη μάρτυρα αυτή, και μετά απορούμε που η εγκληματικότητα αλωνίζει έξω ανεξέλεγκτη- ενώ τα μέτρα πρόληψης κοστίζουν πολύ λιγότερα. Αλήθεια, τι θα κόστιζε στο κράτος να αλλάξει τα στοιχεία ταυτότητας της μάρτυρος; Μηδέν (πέρα από μερικά ανθρωπολεπτά, που ούτως ή άλλως περισσεύουν στις δημόσιες υπηρεσίες). Τι θα κόστιζε να της εξασφαλίσει εργασία (προφανώς άλλη από αυτή που είχε, αν είχε); Ένα μισθό -που, αν αφαιρεθεί από τους οχτώ οι οποίοι τώρα χαραμίζονται για δαύτην, μένουν εφτά μισθοί κέρδος. Τι θα κόστιζε να αναλάβει να της ανταλλάξει το σπίτι με ένα άλλο (αν ήταν δικό της και δεν πλήρωνε ενοίκιο); Ελάχιστα.

Μεγάλη ευθύνη όμως έχει και η κυρία που υποδύεται τη μάρτυρα, και εν μέρει είναι κι εκείνη ηθική αυτουργός της δολοφονίας. Αφού αποφάσισε ότι θα ενταχθεί σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, έπρεπε να αναλάβει και ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται: αλλαγή ταυτότητας, δουλειάς, κατοικίας (ίσως και πόλης), τρόπου ζωής, κοινωνικού κύκλου. Και αν δεν της παρέχονταν (όσα από αυτά συνεπάγονταν οικονομικό κόστος), έπρεπε να τα απαιτήσει. Αλλά ΔΕΝ το έκανε, γιατί κατά βάθος το μόνο που επιθυμούσε ήταν να εξασφαλίσει άκοπα 24ωρη αστυνομική προστασία, όχι φυσικά από τους “τρομοκράτες”, αλλά από τους μικροκλέφτες και διαρρήκτες του κοινού ποινικού δικαίου. Να έχει δηλαδή ΤΖΑΜΠΑ την προστασία που δεν μπορούμε να έχουμε όλοι οι υπόλοιποι, ακόμα και επί πληρωμή, στην καθημερινότητά μας. Ίσως κιόλας να ηδονιζόταν με την ιδέα αυτή -λίγο τό 'χεις το pool moor στους γείτονες;

Βέβαια, η κάθε κυράτσα μπορεί να επιθυμεί ό,τι της κα...πνίσει. Το ερώτημα είναι κατά πόσον μια ευνομούμενη πολιτεία εκπονεί προγράμματα για να ικανοποιεί τις ματαιοδοξίες και τα απωθημένα της κάθε ψωνάρας (και μάλιστα με δαπάνες του Έλληνα φορολογούμενου) ή για να συμβάλει πραγματικά στην εξάρθρωση της "τρομοκρατίας".

18/6, είκοσι χρόνια μετά!


Από σήμερα είμαστε στο διαδικτυακό αέρα -και δεν διαλέξαμε κάποια τυχαία ημερομηνία. Ακριβώς είκοσι χρόνια μετά από τις πρώτες εκλογές του Βρώμικου '89, ο παλιός, καλός Αυριανισμός επιστρέφει στα τιμημένα βήματα του Μένιου και του Τόμπρα και ξεμπροστιάζει τους πάντες και τα πάντα! Από τους πολιτικάντηδες που μας έχουν καθίσει στο σβέρκο μέχρι τον ανώνυμο δυνάστη της καθημερινότητάς μας. Πράξεις και παραλείψεις, προθέσεις και νοοτροπίες - όλα εδώ κρίνονται, γιατί όλα εδώ πληρώνονται. Όλα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε! Γνήσιος, πηγαίος, κατακίτρινος λαϊκισμός παλιάς κοπής, αναμιγμένος ενίοτε με εκσυγχρονιστική ματιά. "Τρίτος Δρόμος" του Αντρέα και "Τρίτος Δρόμος" του Giddens! Και όχι, δεν πρόκειται για διχασμό προσωπικότητας. Είναι μια συνειδητή προσπάθεια για διακωμώδηση της ελληνικής πραγματικότητας που επιμένει οπισθοδρομικά, για αλλαγή μέσα από την αποκάλυψη, για επαναφορά του χαμένου φιλότιμου μέσα από τον εξευτελισμό.

Γι' αυτό λοιπόν, από εδώ και πέρα... ΠΕΣ ΤΑ, ΜΕΝΙΟ!