24/8/09

Burn, baby, burn! (Η δικαιοσύνη της Φύσης ως απάντηση στην αυθαιρεσία της Δικαιοσύνης)


Χωρίς τσίπα -ως συνήθως- τα κανάλια έκαναν για μια ακόμη φορά το τρομολαγνικό τους "καθήκον". Έχοντας ξεσαλώσει επί τριήμερο -βούτυρο στο ψωμί τους άλλωστε ήταν οι πυρκαγιές, εν μέσω ενός άνυδρου ειδησεογραφικά Αυγούστου-, δεν έχουν σταματημό να μας βγάζουν σε ζωντανές συνδέσεις τις "κραυγές αγωνίας" διαφόρων κατοίκων των καιόμενων περιοχών, που ολοφύρονται για τις περιουσίες τους οι οποίες ακολούθησαν τη μοίρα των δέντρων που... ακουμπούσαν τα κλαδιά τους πάνω σ' αυτές.

Και ενώ περισσεύουν τα on-camera κλαψουρίσματα και οι κατάρες για την ανικανότητα και την απουσία του κράτους, αποτελεί είδος εν πλήρη ανεπαρκεία ο προβληματισμός για το ΠΩΣ κατάφεραν όλοι αυτοί που σήμερα χτυπιούνται, να χτίσουν ΜΕΣΑ στο δάσος. Τα ρίχνουμε όλα -έστω και δικαίως- στην κυβερνητική ανικανότητα, αλλά τουμπεκί για τις ευθύνες που έχουμε ΕΜΕΙΣ, "ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος", ο οποίος με το μικροαστικό του όνειρο για μεζονέτα "μακριά από τα γκέτο των αλλοδαπών" είναι ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ για ό,τι συμβαίνει φέτος, για ό,τι συνέβη πρόπερσι, για ό,τι συμβαίνει διαχρονικά. Κουράστηκα τις τελευταίες μέρες ν' ακούω για ένα σωρό "συνοικισμούς" και "οικοδομικούς συνεταιρισμούς" που επλήγησαν, χωρίς κανένας να αναρωτιέται πώς ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί οι "συνοικισμοί" σαν τα μανιτάρια μέσα στο δάσος. Αν δεν ήταν "ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος" για να νομιμοποιήσει ηθικά (μέσω της ζήτησης) τις "οικιστικές πιέσεις" -τις οποίες οι εφημερίδες θεωρούν και... κινητήριο μοχλό ανάπτυξης στις περισπούδαστες "αναλύσεις" των οικονομικών τους σελίδων- στις περιοχές που κάηκαν (και σε όσες θα καούν στο μέλλον), κανένας υπουργός, βαρήκοος ή μη, δεν θα γινόταν τόσο εύκολα γιουσουφάκι του κάθε μπετατζή.

Ας μη διαμαρτυρόμαστε λοιπόν, και κυρίως ας μην κλαψουρίζουν εκείνοι οι οποίοι είναι οι πρώτοι που σήμερα θα έπρεπε να κρύβονται από ντροπή. Όπως έστρωσαν, θα κοιμηθούν. Και, προσωπικά, τα συναισθήματα που εφεξής θα τρέφω γι' αυτά τα προκλητικά κλαψουρίσματα της αυθαιρεσίας, ελάχιστα θα απέχουν από τα συναισθήματα του Νέρωνα. Αν δεν κάνω λάθος, κάπου εκεί ανάμεσα στο Γραμματικό και στο Μαραθώνα βρίσκεται (ή βρισκόταν) ένας οικοδομικός συνεταιρισμός δικαστών, τα λεγόμενα "Δικαστικά". Ας απαντήσει ο καθένας μας, με το χέρι στην καρδιά, αν θεωρεί ή όχι τη δικαιοσύνη της Φύσης δίκαιη απάντηση στην αυθαιρεσία της Δικαιοσύνης.

Πρέπει να καταλάβουμε κάποτε, ότι αυτή η φαρσοκωμωδία τής όποτε-μας-συμφέρει-αλληλεγγύης ήρθε η στιγμή να σταματήσει. Όχι άλλα (κροκοδείλια) δάκρυα. Ώρα για κοινωνικό αυτοματισμό!

3 σχόλια:

  1. Ξανθός25/8/09 11:32

    Όταν προεκλογικά η Βασούλα νομιμοποιούσε τα αυθαίρετα για να πάρει τα ψηφάκια ήταν καλά; Τώρα πληρώνουμε την πολιτική του Λαλιώτη και της Βάσως που όλη η πυροσβεστική δύναμη ήταν γύρω από τα σπίτια και προκειμένου να τα σώσουν το δάσος καιγόταν.
    Αλλά σε τι σημείο φτάσατε να χαίρεστε που κάηκαμε διότι αυξάνονται (όπως νομίζετε) οι πιθανότητές σας για εξουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχουν, πράγματι, πλάκα τα "παπαγαλάκια" του Δήμου Αμαρουσίου. Όπως τα σκυλιά του Παυλώφ, έχουν εκπαιδευθεί να αντιδρούν με συγκεκριμένο τρόπο σε συγκεκριμένα ερεθίσματα. Και, εν προκειμένω, το ερέθισμα της ανάδειξης της ατομικής ευθύνης ενός εκάστου πολίτη, έχουν εκπαιδευθεί να το ερμηνεύουν ως... ταύτιση με ένα κόμμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διάβαζα την ιστορία της Ιπποκρατείου πολιτίας
    Ξεκίνησε απο την Χούντα, περασε απο "έγκριση" απο τη ΝΔ και οριστικά νομιμοποιήθηκε επί ΠΑΣΟΚ.

    Τι λέμε τώρα... όλοι μόνο για "πολιτικό κόστος" ή για φραγκοδίφραγκα νοιάζονται.

    Α, και όσοι είναι στην απέξω "καίγονται" να μπούνε στην από μέσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή