8/1/10

"Λεφτά, δεν έχουμε. Χρόνο, όμως, έχουμε."


Στη Χιλή του Πινοσέτ (αμέσως μετά την ανατροπή του Σαλβαδόρ Αλλιέντε), μια ομάδα περίπου 25 νεαρών οικονομολόγων που σπούδασαν υπό τον (γκουρού του νεοφιλελευθερισμού) Μίλτον Φρίντμαν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, κλήθηκαν από τη στρατιωτική χούντα ως Μεσσίες να αναλάβουν εν λευκώ την οικονομική πολιτική της χώρας, καθώς οι στρατηγοί δεν ήξεραν τίποτε από οικονομικά. Οι πολιτικές που εφάρμοσαν τα αποκαλούμενα "Chicago Boys" έπληξαν βίαια τις οικονομικά κατώτερες τάξεις και προκάλεσαν σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου του λαού.

Στην Ελλάδα του Γιωργάκη, βλέπουμε μια παραλλαγή του σεναρίου να επαναλαμβάνεται. Χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών έρχονται στην Αθήνα και υποβάλλουν Έλληνες υπουργούς σε κανονική ΑΝΑΚΡΙΣΗ, εκφράζοντας απερίφραστα τη δυσπιστία τους για την αποτελεσματικότητα των οικονομικών πολιτικών που ακολουθούν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ παράλληλα "συνταγογραφούν" σκληρά μέτρα με την εντολή αυτά να εφαρμοστούν "εδώ και τώρα". Όπως πολύ εύγλωττα απεικονίζει σε σχετικό άρθρο το φίλιο blog antinews, "η Ελλάδα ανήκει στους Ευρωπαίους (πλέον)".

Όμως, πέρα από τη στενή χρηματοοικονομική διάσταση της αναξιοπιστίας της Ελλάδας, είναι και οι αλλεπάλληλες ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ της πολιτικής ηγεσίας που οδηγούν τα "Chicago Boys" των Βρυξελλών στην αποθράσυνση. Όταν ο Γιωργάκης προκελογικά διαβεβαιώνει ότι "λεφτά, υπάρχουν", κατόπιν "ανακαλύπτει" -σα να μην ήταν χρέος του να το κάνει ενόσω βρισκόταν στην αντιπολίτευση- ότι "οι αριθμοί δεν είναι αληθινοί" και χρειάζονται σκληρά μέτρα, ύστερα πηγαίνει στη Σύνοδο Κορυφής και -παρουσιαζόμενος εντελώς εκτός τόπου και χρόνου- δηλώνει πομπωδώς ότι "δεν πρόκειται να την πληρώσει ο κοσμάκης με σκληρά μέτρα", ενώ τέλος προσγειώνεται ανώμαλα και καλεί για "μεγάλες αλλαγές, γιατί απειλείται η εθνική μας κυριαρχία", πώς περιμένουμε να μη μας πάρουν στο ψιλό οι γραφειοκράτες της Κομισιόν και να μην υποβάλουν τους υπουργούς σε εξευτελιστικές, ανακριτικού τύπου, δοκιμασίες;

Όπως ήδη φάνηκε από χθες, τα ΜΜΕ διαπλοκής άρχισαν να παρουσιάζουν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ως "εθνικά υπερήφανη" την... αντίσταση της κυβέρνησης στις "ιταμές προκλήσεις των γραφειοκρατών". Και μπορεί αυτή η συνταγή -δοκιμασμένη παλαιόθεν, από τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού- να στοχεύει αποκλειστικά σε εσωτερική κατανάλωση, δεν αντιμετωπίζει όμως την κύρια γενεσιουργό αιτία της ταπείνωσης που υφίσταται η Ελλάδα: το έλλειμμα πολιτικής συνέπειας, το οποίο εκτοξεύει περαιτέρω την αναξιοπιστία μας και αποθρασύνει τα "Chicago Boys" των Βρυξελλών.

Στην εξαιρετική ταινία "Μπραζιλέρο" του Σωτήρη Γκορίτσα, η οποία πραγματεύεται τα πολυμήχανα τεχνάσματα που μετέρχεται ο επιδοτούμενος νεοέλληνας για να κοροϊδέψει τους "κουτόφραγκους" ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το "ζουμί" συμπυκνώνεται στην ανεπανάληπτη ατάκα: "Λεφτά, δεν έχουμε. Χρόνο, όμως, έχουμε". Με βάση αυτό το μόττο δείχνει να πορεύεται και η κυβέρνηση. Προσπαθώντας να "αγοράσει" χρόνο για να μεταθέσει -για μια ακόμα φορά- στο μέλλον τις συνέπειες της πολιτικής της α-συνέπειας.

15 σχόλια:

  1. Μάλλον υπερβολικά τα όσα αναφέρεις! Τα Chicago Boys δεν ήταν οι ελεγκτές μιας τράπεζας ονόματι ΕΕ, πάνω στα "δανεικά" της οποίας η αθάνατη Ελλάς έκτισε τη στρεβλή, προφανώς, καπιταλιστική της ανάπτυξη κατά τις τελευταίες 3 δεκαετίες. Δηλαδή εσύ τι περίμενες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όσο αφορά την ασυνέπεια της κυβέρνησης, επίσης υπερβάλλεις. Το "έχουμε τα χρήματα" της προεκλογικής περιόδου ήταν καταφανέστατα ψευδές, πλην αναγκαίο για να συντρίψει, και όχι απλώς να νικήσει, ο Γιωργάκης τον αναχωρητή της Ραφήνας. Σε λαό λωτοφάγων και στρουθοκαμήλων δεν θα έπρεπε να σου προξενεί εντύπωση μία τέτοια ρητορική. Άσε που το έργο είναι στημένο. Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι με συνεπή και σταθερή στάση του Γιωργάκη θα αποφεύγαμε τον δήθεν εξευτελισμό. Όλη η μανούρα έγκειται στο να π'αρουν κάποια ημίμετρα και να πουν ότι φταίει η ΕΕ.
    Το μόνο πρόβλημα που επισημαίνω είναι η ατολμία ή η αδυναμία της ΕΕ να αναλάβει πλήρως τον οικονομικό έλεγχο της χώρας σε στυλ ΔΟΕ 1898. Αν θυμάσαι η λεγόμενη ταπείνωση έφερε τότε τη δημοσιονομική εξυγίανση και εμμέσως τις νίκες του περήφανου ελληνικού στρατού στους βαλκανικούς πολέμους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Manuel, ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. Ο παραλληλισμός με τα Chicago Boys του Πινοσέτ δεν έχει να κάνει με το αν κλήθηκαν από την κυβέρνηση (όπως στη Χιλή) ή αν ήταν αυτόκλητοι (όπως στην περίπτωσή μας). Έχει να κάνει με τα μέτρα τα οποία εισηγήθηκαν. Στη δική μας περίπτωση, τα μέτρα που εισηγήθηκε το κλιμάκιο της Κομισιόν ελάχιστα απέχουν από εκείνα που εφάρμοσαν τα Chicago Boys.

    Όσο για την ασυνέπεια, αυτό που κατακρίνω είναι ο μακιαβελλισμός του Γιωργάκη, που προκειμένου "να συντρίψει τον αναχωρητή της Ραφήνας", φλόμωσε τον ελληνικό λαό στο ψέμα. Και επειδή το ένα ψέμα φέρνει το άλλο, άρχισαν μετά οι κωλοτούμπες, εξ αιτίας (και) των οποίων οι Ευρωπαίοι μάς έχουν πάρει στο μεζέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος9/1/10 21:26

    Τα Chicago boys πήγαν στην Χιλή όχι αμέσως μετά την άνοδο της χούντας όπως λες αλλά δυο χρόνια μετά κι ενώ το βιοτικό επίπεδο του λαού είχε φτάσει σε απερίγραπτο χάλι.
    Οι οικονομικές συμβουλές τους αφενός έβαλαν την Χιλή σε τροχιά ανάπτυξης, που την κατέστησε Νο1 σε ευημερία χώρα της Ν.Αμερικής και αφετέρου η απελευθέρωση της οικονομίας και της αγοράς επέφερε την πτώση του Πινοσέτ.

    Διάβασε λίγο προτού γράψεις κοτσάνες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά ανώνυμε, μας κούφανες. Η απελευθέρωση της αγοράς έφερε την πτώση της χούντας του Πινοσέτ;;;!!! Χρειάστηκε βέβαια καμιά εικοσαετία για συντρίψει ο φιλελευθερισμός τους στρατιωτικούς που τον εισήγαγαν. Προφανώς υπονοείς ότι αν τα δικά μας τζιμάνια είχαν μείνει 20 (και όχι μόνο εφτά) χρόνια θα μας είχαν κάνει Ελβετία με μία μικρή βοήθεια από σούπερ μάνατζερ... So cool!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος10/1/10 10:51

    Manuel
    Αν δεν είσαι ένας φανατίλας ξερόλας και αν σέβεσαι τον εαυτό σου, διάβασε αυτό http://e-rooster.gr/04/2006/248 και αυτό http://e-roosters.blogspot.com/2006/12/deja-vu.html
    και μετά τα ξαναλέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξερόλας δεν νομίζω ότι είμαι, σίγουρα όμως είμαι φανατίλας αντιφιλελεύθερος, στον ίδιο βαθμό που είναι φανατίλες φιλελεύθεροι οι τύποι, στις απόψεις των οποίων παραπέμπεις.Θα μπορούσα κι εγώ να αναφερθώ σε διαφορετικές προσεγγίσεις της χούντας στη Χιλή (π.χ. έκφραση του εν αμύνη φιλελευθερισμού και πάει λέγοντας), όμως δεν είναι αυτό το ζήτημα. Τα όσα ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου δεν αναιρούνται από τα όσα λες και από τα όσα επικαλείσαι. Είκοσι χρόνια χτιζόταν το φιλελεύθερο θαύμα υπό το απάνθρωπο καθεστώς του Πινοσέτ.
    ΥΓ. Πάντως, μετά από περιπτώσεις τύπου Ισλανδίας και Ιρλανδίας θα έπρεπε να είσαι πιο προσεκτικός στην εκθείαση των οικονομικών θαυμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος11/1/10 13:35

    Κι όμως είμαι βέβαιος ότι αν διαβάσεις προσεκτικά αυτά που σου είπα , θα δεις ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζουν οι εχθροί του φιλελευθερισμού.
    Η πραγματικότητα και τα γεγονότα δεν αλλάζουν και δείχνουν ότι η Χιλή εφαρμόζοντας φιλελεύθερη οικονομική πολιτική ,ευημέρησε οικονομικά (αντίθετα μ'αυτά που λέει πιο πάνω το ενθάδε άρθρο ) και η Χούντα κατέρρευσε σε βάθος χρόνου ( δεν πιστεύω να νομίζεις ότι οι φιλελεύθεροι δεν ήθελαν και την πολιτική ελευθερία νάρθει νωρίτερα). Ούτε βέβαια η Χούντα ήρθε εξ αιτίας των αδιεξόδων που δημιούργησε ο φιλελευθερισμός. Αντίθετα τα αδιέξοδα και την οικονομική καταβαράθρωση την έφερε ο σοσιαλισμός του Αλλιέντε και η οποία συνεχίστηκε τα δύο πρώτα χρόνια της Χούντας με τους στρατιωτικούς "οικονομολόγους". Η έλευση των Chicago Boys σήμανε την έναρξη της οικονομικής ευημερίας. Διαφωνείς σ'αυτό;; Στα links που σε παρέπεμψα, υπάρχουν επίσημα και αδιάψευστα στοιχεία.

    Οι απανταχού της γης φιλελεύθεροι, έχουν το τρίπτυχο "Ατομικά Δικαιώματα - Ανοιχτή Κοινωνία - Ελεύθερη Οικονομία". Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία δεν τεμαχίζεται. Είτε είναι για όλους και για τα πάντα είτε δεν είναι ελευθερία. Δε μπορείς δλδ να διαχωρίζεις τον μετανάστη αλλά ούτε και τον επιχειρηματία. Όλοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να πράξουν εντός του νόμου, για την τήρηση του οποίου φροντίζει το κράτος. Αυτό είναι το φιλελεύθερο κράτος. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

    Η Ισλανδία δεν είναι παράδειγμα. Η Ιρλανδία όμως , που πράγματι εφάρμοσε φιλελεύθερες πολιτικές τα τελευταία δέκα χρόνια είναι ένα καλό παράδειγμα και δείχνει τα "θαύματα" που μπορεί να κάνει ένας λαός όταν η οικονομία του αφεθεί ελεύθερη. Η Ιρλανδία έχει μεγαλουργήσει και μην βαυκαλίζεσαι ότι οι σημερινές δυσκολίες της αποδεικνύουν το αντίθετο. Η Ιρλανδία σε χρόνο μηδέν θα επανέλθει ισχυρότερη οικονομικά, μόλις παρέλθει η διεθνής κρίση. Αλλίμονο στην Ελλάδα , η οποία ούσα η τελευταία σοβιετία της Ευρώπης , φοβάμαι ότι δεν θα ανακάμψει ποτέ, όσο δεν απελευθερώνει την οικονομία της και δεν απαλλάσεται από τις αριστεροδεξιές κρατικίστικες ιδεοληψίες της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η προσφυγή σου σε λογικά άλματα και εσχατολογικές προβλέψεις ("Η Ιρλανδία σε χρόνο μηδέν θα επανέλθει κ.ο.κ") μου θυμίζει αναλόγου τύπου προσεγγίσεις των δήθεν θεωρητικών του μαρξισμού επί Ε.Σ.Σ.Δ. (π.χ. οι Η.Π.Α. σύντομα θα καταρρεύσουν υπό το βάρος των αδιεξόδων του καπιταλισμού). Ως γνωστόν στο πεδίο των προβλέψεων ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ και το κοντό του, πάντα με ευλογοφανή επιχειρηματολογία. Εγώ θεωρώ πιθανή και ελπίζω σε σύντομη κατάρρευση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι είμαι βέβαιος ότι θα την δούμε εγώ ή τα παιδιά μου. Με άλλα λόγια η πρόσφατη ιστορία δίνει πολλά εύκολα παραδείγματα ως τεκμήρια των απόψεών σου περί δεδομένου θριάμβου του φιλελευθερισμού. Το ίδιο όμως θα μπορούσε να πει και ο επιδερμικός παρατηρητής, που έζησε στις τελευταίες δεκαετίες της φεουδαρχίας στην Ευρώπη, για το ακατάβλητο του παλαιού καθεστώτος. Ας είμαστε λοιπόν πιο επιφυλακτικοί στις προβλέψεις μας, έχοντας κατά νου πάντα ότι αυτές δεν μπορούν να υπερβούν το πεπερασμένο του οπτικού μας πεδίου.
    Επειδή πάντως, εμμένεις στην υπεράσπιση του χιλιανού παραδείγματος, ας καταθέσω την ένστασή μου.
    Αγνοείς ότι η επέλαση του φιλελευθερισμού δεν είναι άσχετη με τη χουντική διακυβέρνηση επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανεξαρτήτως οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε από τους χουντικούς, η αλήθεια είναι ότι αυτή έλαβε χώρα στο πλαίσιο της βίαιης καταστολής που επέβαλαν.Χωρίς απεργίες, συνδικάτα και λοιπές αριστερές εμμονές είναι προφανές ότι η ανάπτυξη θα έρθει, ανεξαρτήτως πόσοι την απολαμβάνουν ή πόσοι εκμηδενίζονται από αυτήν. Αν λοιπόν είναι αυτό το πρόβλημα, και με δεδομένη την ομοιότητα της ελληνικής περίπτωσης με τις μπανανίες, δεν είναι δύσκολο να συναγάγει κανείς ότι μία δικτατορία θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις, να μας βάλει στο δρόμο προς τον παράδεισο του καπιταλισμού, αφού το άπαν είναι η φιλελεύθερη ανάπτυξη. Εννοείται βέβαια ότι το ιδεώδες είναι να έρθει μέσω της πειθούς και της οικονομικής αναγκαιότητας. Όπου όμως αυτό δεν είναι κατορθωτό, τους τραβάμε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς για να τους απελευθερώσουμε (οικονομικά κατά βάση, αλλά και από τα δεσμά του σωματικού βίου τους, αν φέρουν αντιρρήσεις). Εν ολίγοις, δεν ενοχλούμαι από τον φιλελευθερισμό σου, αλλά από τις σχηματικές απλουστεύσεις του τύπου ελευθερία αγοράς = ανθρώπινη ελευθερία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος11/1/10 18:32

    Ελευθερία αγοράς + ατομικά δικαιώματα + ανοιχτή κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς = φιλελευθερισμός. Αν κάτι λείπει δεν είναι φιλελευθερισμός. Αυτό στο για αντίκρουση της τελευταίας σου πρότασης-ισότητας.

    Για την επαναφορά της Ιρλανδίας δεν παριστάνω τον προφήτη αλλά κάνω extrapolation της πραγματικής σημερινής της κατάστασης, εν μέσω κρίσης, η οποία είναι πολύ καλύτερη από εκεί που ξεκίνησε δέκα χρόνια πριν. Αν λοιπόν ο πάτος της καμπύλης είναι υψηλότερος από το προηγούμενο υψηλό , τότε αντιλαμβάνεσαι ότι δεν προφητεύω αλλά εκτιμώ λογικά. Το ίδιο ισχύει και για την γενικότερη κατάσταση του καπιταλισμού modo grosso. Βεβαιότητα δεν υπάρχει ούτε ντετερμινιστικά προσδοκώ κάτι. Αυτό μάλλον το κάνεις εσύ αναφερόμενος στην πτώση του καπιταλισμού.

    Άλλη μια φορά σου λέω ότι επί δύο χρόνια ο Πινοσέτ δεν ήθελε ν'ακούσει για οικονομική απελευθέρωση. Δεν έγινε η Χούντα για να εφαρμοστεί ο φιλελευθερισμός. Ο φιλελευθερισμός ήρθε όταν η Χούντα έβλεπε την χώρα να εξαθλιώνεται και ευτυχώς δούλεψε όπως τάλεγε ο Φρήντμαν ,ο Χάγιεκ κλπ και οι πολίτες ευημέρησαν .

    Σχετικά με την τελευταία σου παράγραφο , σου επισημαίνω ότι ο φιλελευθερισμός δεν χρειάζεται χούντα για να λειτουργήσει, ούτε προκαλεί χούντες. Δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα παγκοσμίως που νάχει συμβεί κάτι τέτοιο. Όλες οι δυτικές χώρες που εφαρμόζουν φιλελεύθερη οικονομική πολιτική ,από την Δανία μέχρι την Ολλανδία την Αγγλία και τις ΗΠΑ,Καναδά κλπ είναι αξιοζήλευτες δημοκρατίες.Όπου λειτουργεί η ελεύθερη αγορά έχουμε δημοκρατικά καθεστώτα ενώ δεν υπάρχει ούτε μία χώρα με ελεύθερη αγορά και ολοκληρωτικό καθεστώς. Αυτό δεν σε προβληματίζει;

    Το ότι η ελεύθερη οικονομία οδηγεί νωρίτερα ή αργότερα σε εκδημοκρατισμό ολοκληρωτικών καθεστώτων οφείλεται κυρίως στην εκ των πραγμάτων θεσμική αλλαγή που συμβαίνει στην δικαιοσύνη, στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων,προϊόντων κεφαλαίων κλπ. Αυτές οι υποχρεωτικές συνθήκες για την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς μεταβάλλουν και τις πολιτικές συνθήκες και οδηγούν στον εκδημοκρατισμό. Για να επέλθει η αλλαγή στο πολιτικό πεδίο όπως το περιγράφω, απαιτούνται κι άλλα πράγματα βεβαίως αλλά οι συνθήκες ωριμάζουν όπως το προανέφερα.Ελπίζω να συμβεί το ίδιο και στην Κίνα.
    Μην ξεχνάς επίσης ότι η πρώτη και ισχυρότερη δημοκρατία αναπτύχθηκε μέσα και από την τάξη των ελεύθερων εμπόρων στην αρχαία Αθήνα η οποία έγινε δημοκρατικό κράτος με ατομικά δικαιώματα,ελεύθερη οικονομία και ήταν ανοιχτή σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατά πρώτο λόγο, νιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ την αμαρτία μου ότι είμαι ένας αμετανόητος οπαδός του μαρξιστικού ντετερμινισμού, όσο κι αν διατηρώ τις αμφιβολίες μου.
    Στο προκείμενο τώρα:
    Η αναγωγή των δυτικών καπιταλιστικών κρατών ως του απόλυτου προτύπου της φιλελεύθερης - καπιταλιστικής Εδέμ ενέχει μία μη εύκολα παραβλέψιμη αφαιρετική προσέγγιση. Καθώς παρατηρούμε το σχήμα αυτό μέσα από τους όρους που το ίδιο ορίζει και κυρίως λόγω της συγκυριακά ευνοϊκής θέσης που μας επιφυλάσσει (ανταλλάσσουμε απόψεις σε έναν υπολογιστή, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι πνίγονται σε πλοιάρια για να αγγίξουν το δυτικό όνειρο) τείνουμε να ξεχάσουμε το πώς γεννήθηκε, εξελίχθηκε και γιγαντώθηκε. Ολλανδία, Αγγλία, Η.Π.Α. κλπ. πάτησαν επί πτωμάτων (Αφρικανών, Ασιατών, ιθαγενών Αμερικανών) για να επιτύχουν την πρωταρχική συσσώρευση ως αφετηρία της όλης οικονομικής ιστορίας των τελευταίων αιώνων. Θα μου πεις ότι η ιστορία γενικά γράφεται με αίμα. Σωστά, αλλά ας μην εξαιρούμε τον φιλελευθερισμό από αυτόν τον κανόνα.
    Υποστηρίζεις ότι η αισιόδοξή σου πρόβλεψη για την Ιρλανδία ερείδεται επί οικονομικών καμπυλών που καταδεικνύουν ότι η κατάσταση είναι καλύτερη σε σχέση με αυτήν προ δεκαετίας. Και εδώ απλουστεύεις επιλεκτικά. Η αξιολογική σύγκριση δύο διαφορετικών οικονομικών περιόδων δεν μπορεί να γίνει μόνο επί τη βάσει οικονομικών στοιχείων, αλλά πλήθους άλλων παραμέτρων που επηρεάζουν και επηρεάζονται από το οικονομικό παρόν και προιωνίζονται το μέλλον.
    Επανερχόμενος τώρα στην περίπτωση της Ισλανδίας, την οποία προσπερνάς αβρόχοις ποσί, ως μη έχουσας σχέση με το φιλελευθερισμό, θα έλεγα ότι είναι η επιτομή του σύγχρονου φιλελευθερισμού. Ο παλιός δημιουργικός και προτεσταντικού τύπου καπιταλισμός μεταμορφώνεται στις μέρες μας σε κερδοσκοπική, εικονική οικονομική δραστηριότητα.
    Όσο αφορά, τη δαιμονοποίηση του λεγόμενου κρατισμού, επίσης παραβλέπεις το προφανές. Η "αόρατη χειρ" είναι μύθος. Πουθενά ο ανταγωνισμός της ελεύθερης αγοράς δεν είναι ανόθευτος. Η ίδια η αγορά επιδιώκει την ύπαρξη γραφειοκρατικών οργανώσεων, από τις οποίες και αγοράζει εν τέλει ρυθμίσεις. Το μείγμα βέβαια σε όλα αυτά τα επιμέρους παραλάσσει.
    Τέλος, θεωρώ ατυχή την αναλογία με την αρχαία Αθήνα, όπως και κάθε τέτοια προσπάθεια σύγκρισης ανόμοιων καταστάσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος12/1/10 09:45

    Εγώ δεν είμαι ντετερμινιστής όπως έχω πει. Γι αυτό και δεν είμαι μαρξιστής. Ο Καρλ Πόππερ μεταξύ των άλλων, έχει και δύο έργα: " Η ένδεια του Ιστορικισμού" και " Τhe Open Universe: An argument for Indeterminism" , στα οποία καταρρίπτει τον ντετερμινισμό. Δες επίσης και το καταπληκτικό έργο του Μάρκου Δραγούμη "Πορεία προς τον Φιλελευθερισμό" σε ηλεκτρονική έκδοση στο http://e-rooster.gr/poreia Αξίζει να το δεις.

    Για την Ισλανδία εξακολουθώ να διαφωνώ . Το αν ο χρηματοπιστωτικός τομέας περνάει κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι φυσικό οι χώρες που είχαν μια σχετική μονομέρεια σ'αυτό , να αισθανθούν την πίεση ισχυρότερα. Το αντίστροφο παράδειγμα είναι η Ελλάδα ,που κανονικά δεν θάπρεπε να χτυπηθεί πολύ σκληρά διότι το χρηματοπιστωτικό της σύστημα είναι λιγότερο εκτεθειμένο και συμμετέχει αμελητέα στο παγκόσμιο σύστημα , αλλά που για άλλους ενδογενείς λόγους κατέρρευσε. Αυτό δεν σημαίνει ότι προσωπικώς είμαι υπέρ ή κατά της μονομέρειας μιας χώρας και ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ισλανδίας δεν γνωρίζω τί νομισματική και πιστωτική πολιτική ακολούθησε μιας και είναι εκτός Ε.Ε., τί ρόλο ακριβώς παίζει στο σύστημα και τί ασφάλειες υπάρχουν για την ανάληψη τέτοιου ρίσκου εκ μέρους της. Σε μια παγκόσμια οικονομία η διαφοροποίηση και η εξειδίκευση που κάθε χώρα επιλέγει, στοχεύει στην ευημερία της και πάντα έχει τα ρίσκα της. Σκέψου μόνο τις χώρες παραγωγούς μετάλλων, πετρελαίου κλπ ή αλλες με ναυτιλία ,πόσο ευάλωτες είναι κατά καιρούς στις διακυμάνσεις των αγορών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταρρέουν ούτε ότι η επιλογή τους είναι αποτέλεσμα στρέβλωσης από την απληστία ή τον αεριτζηδισμό των κεφαλαιούχων της. Και τέλος πάντων μέσα σ'αυτό το παγκόσμιο σύστημα που αυτοδιορθώνεται, κάθε χώρα ξαναβρίσκει τον βηματισμό της και μαθαίνει από τα λάθη της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μικρή διόρθωση: "Ο Πόπερ προσπαθεί να καταρρίψει τον ντετερμινισμό" ή "κάποιοι θεωρούν ότι ο Πόπερ καταρρίπτει τον ντετερμινισμό". Ο Καστοριάδης στρέφεται επίσης με το γνωστό παραληρηματικό, πλην γοητευτικό, λόγο του εναντίον του ντετερμινισμού και δη του μαρξιστικού, δεν έχω πεισθεί όμως ως προς την επιχειρηματολογία του, αφού πονηρούτσικα καταφεύγει σε παρασιωπήσεις και αποσιωπήσεις. Anyway, ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες! Πάντα έχει ενδιαφέρον να σου τη λέει ένας φιλελεύθερος με άποψη... Όταν επικρατήσει η επανάσταση, θα αντιμετωπιστείς με επιείκια....See you around! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος12/1/10 17:26

    Κι εγώ φχαριστήθηκα την σύντομη κουβέντα. Στο rooster.gr συμμετέχουν στις κουβέντες διάφοροι με σοβαρά αντικρουόμενα επιχειρήματα. Ρίχτου μια ματιά.

    Το "Εμείς οι Ζωντανοί" της Ayn Rand τόχεις διαβάσει; Εκεί θα δεις ότι οι πλέον σοβαροί ιδεολόγοι μαρξιστές της μπολσεβίκικης επανάστασης είχαν την ίδια ή και χειρότερη τύχη με τους αντιδρώντες στην επανάσταση. Don't hold your breath λοιπόν. Κι οι δυο θάχουμε την ίδια αντιμετώπιση από την εξουσία αν έλθει ποτέ αυτή η καταραμένη μέρα!!!! Μην ξεχνάς και την κατάληξη της Γαλλικής Επανάστασης με την Τρομοκρατία.

    Γεια χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή