Ό,τι (καμώνεται πως) παίρνει από τις τράπεζες η Λούκα, τους το δίνει πίσω ο Γιώργος!

Τα βασικά σημεία της φοροκαταιγίδας που εξήγγειλε χθες ο υπουργός Οικονομικών -πρώην σύμβουλος του αχαμνού λογιστάκου, για να μην ξεχνιόμαστε- έχουν συζητηθεί ήδη εκτενώς. Και πέρα από τη βαθιά δομική αντίφαση να... τιμωρείται η αποταμίευση -αφού οι φορολογούμενοι, για να εξασφαλίσουν το αφορολόγητο όριο, υποχρεώνται να καταναλώσουν εκόντες-άκοντες το 30% του εισοδήματός τους- την ώρα που υποτίθεται ότι η αλόγιστη κατανάλωση έφερε τη χώρα σ' αυτό το χάλι, αξίζει ο προσεκτικός παρατηρητής να σταθεί σε μια άλλη διάταξη, φαινομενικά "αθώων" και "αγαθών" προθέσεων, που όμως δείχνει για μια ακόμα φορά τη σωβρακοκατεβαστική στάση της κυβέρνησης έναντι των τραπεζών.

Μιλάμε για τη διάταξη με την οποία καθίσταται... παράνομη (!) η χρήση μετρητών για συναλλαγές αξίας άνω των 1.500 ευρώ. Εκτός από την προφανή αντισυνταγματικότητά της, που θα καταπέσει με την πρώτη προσφυγή στο ΣτΕ, αυτό που κρύβεται πίσω από την εν λόγω διάταξη είναι ο εξαναγκασμός των πολιτών στη χρήση πιστωτικών καρτών. Αφού πλέον για τις συναλλαγές αυτής της αξίας θα απαιτείται η χρήση πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, και με δεδομένο ότι οι συντριπτικά περισσότερες επιχειρήσεις διαθέτουν "μηχανάκια" που διεκπεραιώνουν μόνο πιστωτικές συναλλαγές, θα υποχρεωθούν πλέον όλοι να αποκτήσουν πιστωτική κάρτα, ακόμα κι αν δεν τη χρειάζονται, ακόμα κι αν δεν τη θέλουν. Ακόμα και υπερήλικες, οι οποίοι π.χ. θα θέλουν να κάνουν ένα μερεμέτι στο σπίτι τους, το οποίο θα κοστίσει λίγο παραπάνω από 1.500 ευρώ, και οι οποίοι δεν θα επρόκειτο αλλιώς να χρησιμοποιήσουν πιστωτική κάρτα.

Μεγάλοι κερδισμένοι από αυτή την καταναγκαστική στροφή στο πλαστικό χρήμα, ποιοι μπορούν να είναι; Μα, φυσικά, τα... "ευαγή" ιδρύματα που το εκδίδουν. Ακόμα κι αν ο κατ' ανάγκην χρήστης μιας πιστωτικής κάρτας επιδείξει σιδηρά αυτοπειθαρχία και -πράγμα δύσκολο- δεν υποκύψει στον πειρασμό του υπερκαταναλωτισμού με δανεικά, θα υποχρεώνεται να καταβάλει, τουλάχιστον, την ετήσια συνδρομή για τη χρήση της.

Από τη μία η Λούκα (καμώνεται πως) τα παίρνει από τις τράπεζες υπέρ των καταχρεωμένων δανειοληπτών, από την άλλη ο Γιώργος τούς τα δίνει πίσω -και με το παραπάνω...